دوران لوگوهای امروزی، از دهه 1950 آغاز شد. در سال 1960، چرمایر و گیسمار (Chermayeff & Geismar) لوگویی را برای Chase Bank طراحی کردند که در ایالات متحده، مادر طراحی گرافیک مدرن لقب گرفت. لوگوی Chase، واقعا خلاصه ای از صنعت طراحی لوگوی معاصر را نشان می دهد. همانند لوگو، تبلیغات گسترده رسانه ای نیز، برای برقراری ارتباط میان لوگو و بانک مربوطه در جامعه صورت گرفت و این در حالی بود که تبلیغات، ساده، شکلی مجزا، و خالی از هرگونه تعصب نژادی و فرهنگی بودند و سعی می کردند تا وجهه ای پیچیده و بین المللی را به نمایش بگذارند.

امروزه، شرکت ها و موسسات زیادی وجود دارند که محصولات، برندها، خدمات، دفاتر، و موارد گوناگون دیگری را با استفاده از آیدیوگرام (آیکون، نشانه) یا سمبول یا تلفیقی از نشانه و سمبول، بعنوان یک لوگو، استفاده می کنند. در نتیجه، امروزه تنها تعداد کمی از آیدیوگرام هایی که مردم می بینند، بدون وجود نام قابل تشخیص می باشد. لوگوهای خوب ممکن است ترکیبی از آیدیوگرام و نام شرکت (لوگوتایپ) باشند تا تاکید بیشتری بر روی نام نسبت به طرح گرافیکی بوجود آید و از طرحی خیره کننده با کمک حروف ها، رنگها، و المان های گرافیکی دیگر، استفاده نمایند.

آیدیوگرام و سمبول ها ممکن است خیلی موثرتر از نام های نوشته شده (لوگوتایپ ها) باشند. بعنوان نمونه، نامی به زبان عربی، کمک زیادی در بازارهای اروپایی نخواهد کرد. برعکس، آیدیوگرام ها، مشخصات طبیعی و ذاتی محصول را در هر دو بازار آسیا و اروپا حفظ می کنند. در حوزه های غیر تجاری، صلیب سرخ (که در کشورهای مسلمان، هلالی قرمز است)، مثالی از نشانه ای است نیاز به نامی همراهی کننده ندارد. برندسازی، در بازارهای تجاری بین المللی کمک زیادی خواهد کرد. لوگوی کوکاکولا را مردم کشورهای مختلفی می شناسند و این موضوع ارتباطی به زبان گویشی آنها ندارد بخاطر رنگ استانداردی آن و طرح نوار موجدار آن.

برخی کشورها نیز لوگویی برای خود دارند. بعنوان مثال، آرژانتین، اسپانیا، ایتالیا، و ترکیه و جزیره باهاماس، که در بازار، توسط توریست ها بخوبی تشخیص داده می شوند. چنین لوگوهایی غالبا توسط کشورهایی استفاده می شوند که توریست و گردشگر، بخش بزرگی از اقتصاد آن کشور را می سازد.