همانطور که در مبحث تعریف نشانه اشاره شد، آنجا که زبان قاصر از برقراری ارتباط است، علائم، نشانه ها و عناصر بصری به کمک انسان می آید. هدف اصلی نشانه، انتقال سریع مفاهیم برای هر نوع بیننده است.
نشانه ها در حوزه کاربردی به دو دسته “تجاری و فرهنگی” و “اظهاری” تقسیم بندی می شوند. نشانه های اظهاری، برای بیان و اظهار مطلبی با اجتناب از نوشتن یا گفتن آن به کار می روند، مثلا برای راهنمایی کردن به مکانی، یا برای توضیحات به هر نوع از مخاطب (با زبان و فرهنگ غیر یکسان)، برای منع از کاری بدون نوشتن یا گفتن آن و … و این انتقال و بیان مفاهیم، در این نوع کاربرد، معمولا مختصر ، موجز و به سرعت اتفاق افتد.
نشانه های تجاری برای ثبت نام و ایجاد هویت بصری برای گروهی از فعالین تجاری استفاده می گردد و نشانه حضور و ماندگاری یک موسسه یا کمپانی در حوزه فعالیت خود می باشند.
نشانه های فرهنگی که در همین حوزه آنها را تقسیم بندی کردیم (زیرا خاص یک گروه یا رسته شغلی، کاری یا عملیاتی می باشند) برای بیان رویداد یا حادثه ای فرهنگی بکار برده می شوند. مثلا نشانه بزرگداشت فارابی و نشانه هایی از این دست که ضمن تعلق به یک گروه از فعالیت در حوزه خاص (برگزاری بزرگداشت فارابی)، استفاده تجاری نیز از آن نمی گردد.
در مجموع نشانه های تجاری و فرهنگی اختصاصی محسوب می شوند، اما نشانه های اظهاری از عامیت بیشتری برخوردار می باشند.